การบาดเจ็บล้มตายที่ไม่น่าเป็นไปได้จากสงครามการค้าสหรัฐฯ-จีน: ตลาดยางพาราของไทย

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา รัตน แก้วสวน ดูเหมือนสถานการณ์จะเลวร้ายลงมาก

หญิงวัย 60 ปี คือ กยางtapper งานที่เหน็ดเหนื่อยในช่วงเวลาที่ดีที่สุด
รัตนาทำงานตลอดทั้งคืนในกะละ 12 ชั่วโมงในสวนอันมืดมิดที่เต็มไปด้วยยุงและงู รัตนาค่อยๆ รื้อร่องเพื่อให้น้ำยางไหลออกจากต้นยางอย่างระมัดระวังจนกลายเป็นกะลามะพร้าวที่พลิกคว่ำ
แต่ของเหลวสีขาวขุ่นตอนนี้มีมูลค่าน้อยกว่ามูลค่าเมื่อห้าปีที่แล้วถึงหกสิบเปอร์เซ็นต์
ขณะนี้ราคายางตกต่ำเป็นประวัติการณ์ เงินที่เธอหาได้แทบไม่เพียงพอที่จะดำรงอยู่ได้
และหากยังไม่เลวร้ายพอ สงครามการค้าของประธานาธิบดีโดนัลด์ ทรัมป์ของสหรัฐฯ ดูเหมือนจะกดดันราคาให้ดิ่งลงอีก
น่าเสียดายที่รัตนาไม่มีทางเลือก “ฉันต้องทำมัน” เธอบอกฉัน “ฉันไม่มีงานอื่นที่สามารถทำได้ ในวัยของฉัน ฉันไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว”
ไม่ใช่ว่าภาษีของประธานาธิบดีทรัมป์พุ่งเป้าไปที่รัตนาหรือประเทศไทย
แต่ประเทศไทยซึ่งเป็นผู้ผลิตยางธรรมชาติรายใหญ่ที่สุดในโลก ถือเป็นซัพพลายเออร์รายใหญ่ของการค้ายานยนต์ของจีน และนั่นเป็นจุดศูนย์กลางของเป้าเล็งของประธานาธิบดีสหรัฐฯ
เพียงไปตามถนน คนกลางในท้องถิ่นก็เก็บถังยางจากคนกรีด
บาร์เรลได้รับการทดสอบคุณภาพ จากนั้นจึงเทลงในถังขนาดใหญ่ เพื่อรอการรวบรวมโดยผู้ที่จะส่งออกไปยังต่างประเทศ
พวกเขาต่อสู้กับราคาที่ตกต่ำมาหลายปีแล้ว เนื่องจากราคาสังเคราะห์ที่ถูกกว่ายางล้นตลาดและอุปทานล้นตลาดจากผู้ผลิตในไทย มาเลเซีย และอินโดนีเซีย ส่งผลให้ตลาดลดลง

ราคาการผลิตในปัจจุบันสูงกว่าราคาตลาด ทำให้ไม่มีส่วนต่างกำไร และตอนนี้พวกเขากังวลว่าภาษีของสหรัฐฯ จะปิดตลาดหนึ่งที่กำลังเจริญรุ่งเรือง

“เร็วๆ นี้จะไม่มีคนกรีดยาง พวกเขาจะลาออกเพราะค่าจ้างไม่คุ้มค่าเพราะราคาตกต่ำลงเรื่อยๆ แม้ตอนนี้จะหาคนกรีดยางมาทำงานก็ยากมาก” พิชัย ชาสวัสดิ์ ผู้จัดการบริษัทกรีดยางกล่าว ปัจจัยยางในประเทศ
ประเด็นนี้อธิบายไว้อย่างดีในโกดังระยองของท้ายหัวยางซึ่งเป็นหนึ่งในผู้ส่งออกยางรายใหญ่ที่สุดของราชอาณาจักร
ใกล้กับประตูโรงเก็บของแบบโพรงมีแผ่นยางอัดคุณภาพสูงจำนวนหลายตัน
สแต็คนี้มีไว้สำหรับสหรัฐอเมริกาเพื่อใช้ในยางรถยนต์สำหรับรถแข่ง ล้อสำหรับเรือเจ็ทไลเนอร์เชิงพาณิชย์ และอุตสาหกรรมเฉพาะอื่นๆ
ตรงกลางห้องมีกองขนาดใหญ่เป็นอันดับสองสำหรับใช้ภายในประเทศ
และด้านหลังห้องที่กองขึ้นไปถึงเพดานคือยางที่ส่งออกไปยังจีน อย่างน้อยยี่สิบเท่าของปริมาณที่ส่งออกไปยังส่วนอื่นๆ ของโลก ซึ่งเป็นสินค้าโภคภัณฑ์ที่สำคัญในการผลิตและการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานของจีน
ภายในโรงงาน คนงานอพยพหลายร้อยคนจากกัมพูชาและเมียนมาร์ ล้าง ทำความสะอาด และคัดแยกแผ่นยางจากสวนทั่วจังหวัดระยอง
การดำรงชีวิตทั้งหมดเหล่านี้แขวนอยู่บนความสมดุลเช่นกัน เมื่อนายจ้าง Thai Hua ของพวกเขาชั่งน้ำหนักผลกระทบของภาษีศุลกากรของ Trump ที่มีต่ออุตสาหกรรมของพวกเขา
แต่สงครามการค้ากำลังบีบให้ไทยต้องเข้าข้างฝ่ายหนึ่งเช่นกัน และด้วยการส่งออกส่วนใหญ่ไปในทิศทางเดียว จึงชัดเจนว่าใครจะได้กำไรในระยะยาว
กรกฎ กิตติพลเป็นรองประธานบริหารของไทยฮั้ว และมีความกระตือรือร้นที่จะรักษาฐานลูกค้าทั้งในประเทศจีนและอเมริกา แต่เขาก็รู้ดีว่าเมื่อสงครามการค้าทวีความรุนแรงขึ้น มันก็จะยากขึ้นเรื่อยๆ
“หากคุณต้องการอยู่รอดในธุรกิจของคุณ และตลาดหลักของธุรกิจของคุณคือสหรัฐอเมริกา นั่นหมายความว่าคุณต้องย้ายและเปลี่ยนกลยุทธ์ของคุณ” เขากล่าว โดยพาดพิงถึงความจริงที่ว่าเขาสามารถจะสูญเสียธุรกิจในอเมริกาได้ แต่ ไม่ใช่อย่างนั้นในประเทศจีน
ไม่น่าเป็นไปได้ที่โดนัลด์ ทรัมป์จะคิดมากกับผู้กรีดยางของไทย และไม่ว่าเขาจะรู้สึกอึดอัดหรือไม่หากเขารู้ถึงธรรมชาติที่ไม่มั่นคงของอุตสาหกรรมของพวกเขา แต่ในขณะที่เขาขยายขอบเขตของสงครามการค้ากับจีน จำนวนผู้เสียชีวิตก็เริ่มลดลง และในตลาดโลกปัจจุบัน พวกเขาจะห่างไกลจากตลาดที่เขาตั้งใจจะกำหนดเป้าหมาย